Rok 1989 oznacza w Polsce niewątpliwą cenzurę w zasadach działalności gospodarczej. Zaczyna rozwijać się wolny rynek, rośnie konkurencja na rynku budowlano-montażowym, a reguły gry ekonomicznej zaczynają determinować działania Zakładu, wkrótce juz samodzielnego Przedsiębiorstwa. Liczba załogi została ograniczona do 2700 osób. To znaczące obniżenie zatrudnienia odbyło się na drodze cywilizowania stosunków ekonomicznych, wprowadzono odpłatność za korzystanie z hoteli pracowniczych oraz za dowożenie ludzi do pracy. W nowych warunkach techniczno-organizacyjnych pracownicy w liczbie poniżej 300 osób wykonywali większy wolumen sprzedaży usług niż kiedyś ponad 4-tysięczna załoga. W zasadniczy sposób poprawiły się też warunki pracy, m.i. wskutek likwidacji stalowni martenowskiej, części taśm aglomeracyjnych i innych obiektów - już w Hucie im. Sendzimira, która w 1990 r. zmieniła patrona. Wprowadzona od 1991 r. restrukturyzacja i nowa organizacja Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego w Krakowie, uczyniła większość pracowników udziałowcami w kapitale spółek pracownicznych.